gedachten

Twee van de drie kinderen, allen volwassen zie ik niet meer, bij de oudste had ik nog een hoop, maar de jongste zoon zijn alle verwachtingen voorbij. Een ruzie en dat ik één kater niet terug gaf omdat ik merkte dat de kater niet goed verzorgd werd. De vriendin was boos en zei dat het gewoon was om elkaars spullen altijd terug te geven, maar van mij is er al zoveel verdwenen. De kater Jupiler werd ernstig ziek, de dierenarts heeft veel gedaan maar het heeft niet mogen helpen , wij waren goede maatjes en ik heb er veel verdriet van gehad, en nog denk ik vaak aan hem, zie hem zo kijken in zijn hokje bij de dierenarts, zolang hij een buisje in zijn buik had ging het goed maar het moest er uit...

En net op die dag stonden twee bewoners bij mij aan de deur te schelden over een ring bel.

De vriendin van m'n zoon zei nog hij wil je nooit meer zien als als ik Jupiler niet terug zou geven. Dus dat was het. Hij had Jupiler niet kunnen helpen

Tja de ruzie was bij m'n moeder thuis, ik schoot uit m'n sloffen na opmerkingen dat ik snurkte ( werd telkens wakker gemaakt)

Heb tieten en dat soort opmerkingen deden pijn. 

Eerder thuis na de scheiding deden we nog veel samen, hij werkte bij ah. Samen ook met dochter naar wildlands, europapark, Efteling waar hij mij diverse angsten liet overwinnen.

Paar keer naar Londen geweest wat ik zonder hem nooit gedaan zou hebben. Zelfs daar mij een paar keer gered omdat het verkeer totaal van een andere kant komt.

Nu is enkel m'n dochter die ik nog ziet, met haar heb ik al een band sinds haar geboorte.

Het is hoe het loopt,