Bij de bushalte. Het is al laat en willen naar huis. Eindelijk komt de bus, maar stopt niet ,hij rijdt gewoon door omdat hij vol is.
Wij denken na, hoe vaak gaan wij zonder te stoppen aan andere mensen voorbij? Aan anderen die verlangend op ons wachten, wachtend op een gesprek, wachten op iemand die naar hen luistert, wachten op een gebaar, een lach, een vriendelijk blik maar wij gaan door.
We zijn net als de bus, tot de nok toe vol, vol van ons zelf, van onze erfenissen, onze vreugde, onze haat, onze liefde, onze angst, onze moed, onze nederlagen, onze overwinningen, ons gebrek , ons bezit, Wij zijn van ons zelf vervuld en gaan anderen voorbij
(bron oase)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten